Letterlijk: wedergeboorte (Frans). Rond 1420 kreeg men in Italië steeds meer belangstelling voor de Klassieke Oudheid. Het klassieke erfgoed was daar weliswaar nooit verloren gegaan (zie Proto-Renaissance), maar met de opkomst van het humanisme veranderde de kijk op de klassieken.
Men zag daarin een perfect voorbeeld voor alle culturele en menselijke activiteiten. Die belangstelling voor de klassieken uitte zich in alle aspecten van de maatschappij. Vanuit Italië verspreidde de Renaissance zich over Europa. In de kunst streefde men harmonie na, wat zich uitte in symmetrische en statische composities, gelijkmatige belichting in schilderijen en het toepassen van de klassieke bouworden. De Renaissance werd opgevoigd door het Maniërisme, hoewel sommigen die stroming ook tot de Renaissance rekenen. Enkelen van de grootste kunstenaars aller tijden werkten tijdens de Renaissance, onder wie Leonardo da Vinei, Michelangelo en Rafael.
