bn., bw.; onwrikbaarder, onwrikbaarst (1 niet van zijn plaats te wrikken, niet verwrikt kunnende worden; 2 fig. onomstotelijk, zeer vast):
1. een onwrikbare muur;
2. een onwrikbaar geloof; een onwrikbaar vertrouwen, rotsvast; dit staat onwrikbaar vast; in iem. onwrikbaar geloven.
