o. gebaren (1 in het algemeen: de wijze, waarop men zich vertoont, aanstelt, voordoet inz. met een bepaling; 2 een beweging van het lichaam of zijn delen inz. aangezicht, schouders, armen en handen als gemoeds- of geestesuiting; geste, mime, b.v. bij 't preken, declameren):
1. uw druk gejoel en wild gebaar; gebaar van vriendschap en van eer; houding en gebaar;
2. rustige gebaren; met een breed gebaar; met een deftig gebaar wees hij hem de deur, teken met de hand.
