De snob is delicaat en gevoelig: een geboren estheet. Elegantie is een must. Ijdelheid mag, maar met een zekere discretie. ‘A gentleman will take care that his clothes are of best quality' zei de elegante prins Albert, 'well made and suitable to his rank and position.’ Extravagantie en elegantie moeten perfect op elkaar afgestemd worden. Markiezin Casati leefde bijvoorbeeld jarenlang te midden van zeldzame dieren en bizarre landschappen, en in haar paleis in Vésinet stond in een kast een kopie in was van barones Vetsera, de geliefde van Rudolf von Habsburg, met wie ze samen zelfmoord pleegde in een idyllisch j achtkasteeltj e.
Wenzel-Anton Kaunitz-Rietberg, prins van Kaunitz en een Oostenrijks diplomaat, wist ook extravagantie en elegantie met een zekere allure te mengen. Hij kwam altijd te laat en soms nam hij zijn eigen eten mee, alsof hij bang was dat men hem zou vergiftigen. Vaak nam hij helemaal niet deel aan de tafelconversaties, en zijn gastheer en zijn gastvrouw begroette hij ook maar zelden. Tijdens het diner maakte hij zijn tabaksdoos schoon, las hij zijn post of dicteerde brieven aan zijn secretaris, die hij alleen met zijn initialen ondertekende. Klokslag elfuur verdween hij steeds. Hij was de distinctie in vlees en bloed. Lady Stanhope, de grootste snob-dame aller tijden, eindigde zelfs haar leven als koningin van Tadmor. Als avontuurlijke lecture is Rebell aus Leidenschaft van Hugo Baruch alias Jack Bilbo, geboren in een somptueuze woning aan de Kurfiirsten- damm, familie van Baruch Spinoza, Lord Byron en de Engelse tak van de Rothschild-dynastie, ook zeer aan te raden.
Extravagantie in de garderobe is niet passend voor een snob: Charles Baudelaire vindt dat de perfectie van kleding bestaat uit absolute eenvoud, de beste manier om zich te onderscheiden. Elegantie en eenvoud gaan dus eveneens uitstekend samen. De vijf criteria voor exceptioneel gedrag zijn volgens David Weeks en Jamie James in Eccentrics: zeldzaamheid, extreem zijn, bijzondere eigenschappen, ongewone combinaties van eigenschappen en de gewoonte banale dingen op een niet gebruikelijke wijze te doen.
