Barbara Strozzi(Venetië 1619-Padua 1677) was een Italiaanse componiste en sopraan. Dat zij zelf een begenadigde zangeres was blijkt uit haar vocale muziek: het is geschreven voor en niet tegen de stem.
Strozzi was de geadopteerde (en mogelijk onwettige) dochter van Giulio Strozzi en zijn dienstbode Isabella Garzoni. Haar vader was een bekende schrijver in Venetië, die o.a. voor componisten opera libretti schreef. Thuis zong Barbara op bijeenkomsten van literatoren en kunstenaars. In 1637 richtte Giulio de Accademia degli Unisoni op; de gedrukte notulen van dit gezelschap melden dat zij ook op deze bijeenkomsten zong. Uit recent onderzoek blijkt dat zij vier kinderen kreeg, hoewel zij nooit is getrouwd. Misschien omdat zij na de dood van haar vader in haar eigen levensonderhoud moest voorzien, droeg zij haar muziek op aan gezaghebbende weldoeners, zoals Ferdinand II van Oostenrijk en Sophie, hertogin van Brunswick en Lüneburg.
Compositie studeerde Strozzi bij Francesco Cavalli. Haar carrière als professionele componiste begon in 1644 toen haar eerste opus,een collectie madrigalen voor twee tot vijf stemmen op teksten van haar vader, werd gepubliceerd. Tot 1664 verschenen er nog zeven bundels met uitsluitend vocale werken: ariettes, aria's, cantates en motetten in de stijl van de seconda pratt ica, waarbij het uitbeelden van de tekst centraal staat. De ariettes en aria's zijn korte strofische werken; de cantates zijn veel langer, vol contrasterende delen. Het hoofdthema van de teksten is de liefde. De laatste bundel, opus 8, draagt de titel Arie, maar bestaat uit vijf cantates, een serenade en zes strofische aria's. Dikwijls maakte Strozzi een toespeling op haar eigen voornaam, zoals 'Troppo Barbara e crudele è la stella ('Te barbaars en wreed is de ster').
Oeuvre
Ongeveer 100 vocale werken, waarvan de meeste voor sopraan en basso continuo. [HM]
