(landmeet k.), methode om snel de ligging van een aantal punten t.o.v. een bekend punt te bepalen. Dit geschiedt met den tachymeter, een tot afstandmeter ingerichten ➝ theodoliet. Deze methode is daarom zoo snel, omdat het eenige verband dat tusschen dengene, die de meting verricht, eu dengene, die de te meten punten aanwijst, gezichtsverband behoeft te zijn en deze laatste zich met een baak van het eene te meten punt naar het volgende kan begeven zonder dat telkens tot het basispunt, waar de waarnemer zich rustig heeft geïnstalleerd, behoeft te worden teruggekeerd.
Om afstanden te kunnen meten, zijn in den kijker twee extra horizontale draden aangebracht, nl. één boven en één op denzelfden afstand onder den in het midden aangebrachten horizontalen draad. Door op een baak af te lezen bij twee der draden (liefst onderen bovendraad) en den invloed van den eventueel niet horizontalen stand van den kijker te verwerken door den op den verticalen cirkelrand afgelezen hoek in de berekening te betrekken, is de afstand van zoo’n punt tot de opstellingsplaats van den theodoliet bekend; de hoek met een basislijn is bovendien afleesbaar op den horizontalen cirkelrand van het instrument, waardoor het punt volkomen bepaald is. E. Bongaerts.