(< Russ. raskol = scheuring), in het algemeen alle Russische sektariërs, in strikten zin de ritualistische Starowjerij, d.i. de oud-geloovigen, die de liturgische hervormingen van patriarch Nikon van 1666 weigerden te aanvaarden (→ Alexel, Michailowitsj), zich daarom afscheidden van de officieele Russ. Kerk en star aan de oude liturg. gebruiken en teksten bleven vasthouden.
Een deel erkende alleen de vóór 1666 gewijde priesters en kwam zóó tot het algemeene priesterschap der leeken (Bespopowzij), anderen aanvaardden ook de uit de Orthodox-Russ. Kerk overgeloopen priesters en den door afgezette bisschoppen voor hen gewijden clerus (Popowzij).
Na vele vervolgingen ontvingen zij in 1918 dezelfde rechten als de Orthodoxe geloovigen.Lit.: Gehring, Die Sekten der russ. Kirche (1898); Grasz, Die russ. Sekten (2 dln. 1907-’14); Conybeare, Russian Dissenters (1921); Algermissen, Konfessionskunde (1930). Wachters
