Landschap in N.W. Italië; opp. 29 356 km2, ca. 3 550 000 inw. Het bergachtige gebied wordt doorsneden door de Po met haar zijrivieren. Belangrijk zijn de landbouw (tarwe, maïs, suikerbieten, aardappels, ooft, groente), daarnaast de veeteelt (runderen, paarden, geiten, schapen) en de teelt van zijderupsen.
De bodem levert ijzer, koper, steenkool, marmer, kalk en graphiet. De industrie wast sterk aan: hoogovens, chemische artikelen, auto’s, papier, kunstzijde, textiel, electrische drijfkracht. Het verkeer over de passen naar Frankrijk en Zwitserland is zeer belangrijk. De slechte bodem werkt emigratie in de hand.
De bevolking heeft veel Germaansch bloed en is een der krachtigste stammen van Italië. Het Piemonteesche dialect behoort tot de Gallo-Italische groep.Lit.: Bertarelli, Piemonte (51930). Heere.
Geschiedenis. In P., door de Romeinen onderworpen (Regio Transpadana), nadien in handen van Oostgoten en Longobarden, ontstonden in den feodalen tijd vsch. zelfstandige heerlijkheden. In de 11e e. onder Umberto II van Savoye gekomen, daarna onder een zijlinie van het Savoysche gravenhuis, werd P.door Amadeus VI (1343-’83) voorgoed met Savoye vereenigd. In 1562 verlegde Emmanuel Philibert de residentie van het intusschen tot hertogdom geworden Savoye-Piemont naar P.’s hoofdstad Turijn. In 1720 werd dit complex, met Sardinië vereenigd, liet koninkrijk Sardinië, dat echter in de 19e eeuw veelal P. heette en onder welks leiding de Ital. eenheid tot stand kwam. Gorris.