of zenuwachtigheid is in de moderne psychopathologie geen wetenschappelijke vakterm meer. Buiten vakkringen wordt deze term nog zeer veelvuldig gebruikt: hij is dan ook niet scherp omschreven, maar geeft anderzijds toch een vrij goede voorstelling van bepaalde toestanden.
Men verstaat er dan onder die toestanden, waarbij een persoon onrustig is in zijn handelen, wisselend in zijn stemmingen en gevoelens, gestoord in de beheersching van zijn aandacht, gehinderd wordt door gedrukte stemmingen, ongeluksgevoelens of dwangmatig optredende gedachten en handelingen en met abnormaal sterke gevoelens reageert op innerlijke en uiterlijke prikkels. Meestal wordt de n. als lijden ondervonden.
De verstandelijke vermogens zijn meestal goed, vaak zelfs bijzonder goed. N. kan ook de uiting zijn van een lichamelijke ziekte (bijv.
Morbus Basedowi) of de eerste uiting van een ➝ psychose. Meestal echter is n. een algemeene, oppervlakkige uiting der verschillende neurosen.v.d. Sterren.
