Men onderscheidt draagmuren, ter ondersteuning van balken, vloeren, daken enz., scheidingsmuren, ter afscheiding van ruimten, en keermuren, ter keering van eenzijdige belasting door grond, water, kolen e.d. In den woningbouw komen zoowel draagals scheidingsmuren voor.
Zuivere scheidingsmuren komen alleen binnenshuis voor ter afscheiding van onbelangrijke ruimten en behoeven slechts bestand te zijn tegen toevallige stooten; ze kunnen zeer licht zijn. Draagmuren, waartoe o.a. alle buitenmuren zijn te rekenen, worden gewoonlijk niet lichter dan 1 steen (21 cm) genomen.Keermuren, waartoe ook de kademuren behooren, verkeeren in de ongunstige omstandigheid, dat door de eenzijdige belasting van grond, grondwater enz. horizontale krachten gaan optreden met als gevolg kans op trekspanningen in de achterzijden van de muren. Omdat metselwerk, hetzij van baksteen, hetzij van natuursteen, ten eenenmale ongeschikt is om trekspanningen op te nemen, is het noodig de dikte-afmetingen zoo te kiezen, dat in het achtermuurvlak de door de horizontale belasting veroorzaakte trekspanningen volledig opgeheven worden door de door het gewicht van den muur veroorzaakte drukspanningen. De zuivere afmetingen moeten alzoo volgen uit een statische berekening betreffende de standzekerheid. Practisch kan aangenomen worden, dat een keermuur standzeker is bij een bovenbreedte van 0,3 maal de hoogte en een aanlegbreedte van 0,4 m al de hoogte. Vooral bij hooge keermuren leidt dit tot een groot materiaalverbruik en zware fundeeringen; men gaat dan ook in deze gevallen gewoonlijk over tot het gebruik van gewapend beton, welk materiaal wél trekspanningen kan opnemen.
P. Bongaerts.
