Geslachtaccijns - (Ned. Belast. recht), een in Ned. geheven accijns van de te slachten runderen, kalveren, enz.
Hij bedraagt 10% van de waarde van de runderen, enz. en wordt, behalve bij noodslachtingen, vóór het slachten op een kantoor of op een subkantoor van de accijnzen betaald. De slager moet de waarde opgeven; het vee kan, indien de waarde te laag is aangegeven, door de ambtenaren worden benaderd.
Tijdelijk wordt naast den g. een crisisheffing geheven, welke gelijk is aan éénmaal den accijns (oorspr. werd als zoodanig tweemaal dc accijns geheven).De heffing geschiedt krachtens een negental, herhaaldelijk gewijzigde, wetten, welker onderling verband zeer moeilijk kan worden opgespoord en krachtens een tiental Kon. Besluiten. Zie verder ➝ Accijns en ➝ Verteringsbelasting.
Lit.: de Willigen, De Geslachtwetten, in: de „Vakstudie” (VI; geeft de wetten enz. in hist. volgorde met aanteekeningen op elk van de art.); Hofstra, Wetten inzake den accijns op het geslacht, serie „De Belastingwetgeving” (geeft een systematische behandeling van alle wetten, enz. door elkaar).
M. Smeets. Belg. Recht.
In België bestaat de geslachtaccijns niet. Wel kent men er de ➝ overdrachttaks, die geïnd wordt bij de slachting van runderen, zwijnen, geiten en schapen. Deze taks behoort tot de met het zegel gelijkgestelde ➝ taksen. Zij wordt gekweten door het aanbrengen van kleef zegels. Het tarief verandert naargelang van den aard en het gewicht van het dier. Terugbetaling van het gekweten recht kan men bekomen, wanneer het geslachte dier voor de voeding onbruikbaar wordt erkend.
Zulks bevestigt de keurder op de keerzijde van de aangifte van slachting en op haar duplicaat. Het getuigschrift, door den burgemeester der gemeente mede-onderteekend, geldt als titel voor de terugbetaling van de taks.
Lit.: Wetboek der met het Zegel gelijkgestelde taksen (II); Alg. reglement (1935, art. 71 vlg.); R. Symoens, La Taxe de Transmission et les impôts connexes (1934).
Rondou.