Didachè - Leer der twaalf Apostelen, waardevol werkje uit de tweede helft der 1e eeuw, wordt gerekend tot de groep der ➝ Apostolische Vaders. De D. bestaat uit twee deelen.
Het eerste bevat zedelessen in den vorm eener Leer der twee Wegen (des levens en des doods), die waarschijnlijk op Joodsch voorbeeld teruggaat. Het tweede deel bevat kerkrechtelijke en liturgische bepalingen.
Zoo werd de D. het eerste lid in de rij van steeds uitgebreider pseudo-apostolische kerkordeningen. Hoogstwaarschijnlijk bestond het eerste deel eerst afzonderlijk.
De samensteller geeft dit als instructie voor het doopsel en laat daar dan onmiddellijk den doopritus op volgen. Na een bepaling over vasten volgen in c. 9 en 10 gebeden.
Men heeft daarin tafelgebeden gezien, gebeden bij de Agape, communiegebeden of canongebeden. In verband met het geheel is de laatste opvatting voldoende zeker en hebben we hier een (zij het onvolledigen) canon der H.
Mis. Het primitieve in deze gebeden, en de volgende bepalingen omtrent de organisatie der gemeente, waarin naast den hiërarchischen clerus de charismatici een beduidende rol spelen, wijzen op de eerste eeuw.
De D., die vroeger in hoog aanzien stond, ging verloren en werd pas in 1873 teruggevonden door metropoliet Bryennios in Konstantinopel.Uitg.: Funk, Patres Apostolici (I 1901); Rauschen, Florilegium patristicum (I 1904). Lit.: Bardenhewer, Gesch. d. altkirchl. later. (I 1913); Rauschen-Altaner, Patrologie (1931); Lampen, in Ned. Kath. Stemmen (15, 1915).
Franses.