Consonant - 1° →Medeklinker.
2° Consonant wordt, in de Muziek, als zelfstandig naamwoord gebruikt voor den samenklank van twee of meer tonen, die als onderverdeelde bestanddeelen van één toon of klankeenheid kunnen worden beschouwd. Onbetwistbare c. zijn de reine prime, het reine octaaf, de reine kwint en reine kwart en in bijna gelijke mate de groote en kleine sext en terts. Het is onjuist en onwetenschappelijk om bij c. van „welluidend” of mooi en bij dissonant van het tegenovergestelde te spreken; wat voor den een dissonant is, kan voor den ander consoneerend klinken. Het gebied der consoneerende klanken als toon-splitsingen is den laatsten tijd zeer uitgebreid en eischt dus ook verscherping en verfijning van het gehoor. H. Andriessen.