Boekarest - (Roemeensch: Bucuresti), hoofdstad van Roemenië en van de provincie Muntenia; gelegen aan beide oevers van de Dimbowitza in het centrum van de Walachijsche vlakte (44° 25' N., 26° 4' O.); 631 288 inw. (1930). De binnenstad heeft naast nauwe, hoekige straten ook mooie boulevards met grootsche gebouwen (Calea Victoriei, Calea Lipscani, Boulevard Elisabeth, Boulevard Carol).
De buitenwijken maken met hun slechte straten en lage, onaanzienlijke huizen een minder aangenamen indruk. Het vroegere paleis (Courtea Veche) ligt in de binnenstad; de tegenwoordige residentie is het slot Cotroceni in het W. In B. zetelen de verschillende departementen, de beide kamers der volksvertegenwoordiging, het corps diplomatique (ook Ned. gezant), de patriarch der Roemeensche Orthodoxe Kerk, voorzitter der H. Synode, en een Kath. aartsbisschop. B. bezit een hoogeschool met 499 professoren en 7 532 studenten (1931), meerdere academies, musea en bibliotheken. Het is een vesting en tevens zetel van de hoogste militaire autoriteiten. Banken, handel en industrie (meel, textiel, metaal, olie) zijn meest in Joodsche handen. Hoek.
Geschiedenis. Volgens de Roemeensche legende zou B. zijn naam te danken hebben aan een figuur uit de nationale sage, den herder Boekoer, die I de stad zou gesticht hebben. De gesch. leert ons echter niets over B.’s oudste bestaan. Sedert de 14e eeuw wordt de stad in de kronieken vermeld. In dien tijd reeds was B. samen met Tergovisjt de residentiestad van de Walachijsche vorsten; sedert de 17e eeuw was zij het alleen. Korten tijd, van 1594 tot 1596, behoorde de stad aan de Porte, en meermalen werd zij later geplunderd, tijdens de menigvuldige oorlogen tegen de Turken. Bij B. werden dezen in 1771 door de Russen beslissend verslagen, zoodat zij Moldavië en Walachije tot 1774 moesten opgeven.
B. kwam achtereenvolgens in Russische (1771—1774) en in Oostenrijksche handen (1789—1792). Sedert 1829 was de stad aan minder lotswisselingen onderworpen en groeide de bevolking voortdurend aan, vooral na 1861, toen B. hoofdstad van Roemenië werd. Tijdens den Wereldoorlog had B. van de legers der Centrale Mogendheden veel te verduren. Gedurende geheel het najaar 1916 werd de hoofdstad beschoten.
De stad bleef door de Duitschers en Oostenrijkers bezet tot 1918. Te B. werden vsch. vredesverdragen afgesloten, nl. in 1812, tusschen Turkije en Rusland, waarbij dit land Bessarabië kreeg; in 1913 (10 Aug.), waarbij een einde werd gemaakt aan den tweeden Balkanoorlog; ten slotte tusschen Roemenië en de Centrale Mogendheden de „petroleumvrede” van 7 Mei 1918, zoo genoemd, omdat Roemenië erdoor vnl. verplicht werd tot aanzienlijke leveringen in natura, bijv. van petroleum en graan (➝ Wereldoorlog). Bij dezen vrede stond Roemenië aan Bulgarije de Dobroedsja af en kreeg in ruil daarvoor Bessarabië.
Lit.: Jorga, Guide historique de la Roumanie (1918); Berindei, Etude historique sur Bucarest (1861). V. Houtte.