Oswald (1880-1936), Duits geschiedfilosoof, maakte na Wereldoorlog I in het ontredderde Duitsland veel opgang met zijn Untergang des Abendlandes, een succes dat meer te danken is aan de omstandigheden dan aan de degelijkheid van zijn inzichten. Hij verwerpt de eenheid der geschiedenis en wil slechts spreken van een veelheid van afzonderlijke beschavingen.
Deze behandelt hij als biologische organismen, die ontstaan, groeien en vergaan volgens een vaste cyclus. De enige nog levende beschaving, de Westerse, is ten dode gedoemd en zal volgens het gewone verloop ongeveer in 2000 ondergaan.
Intussen moet de nu levende mens moedig standhouden, waartoe Spengler richtlijnen geeft in de trant van het nationaal-socialisme . Zijn relativisme en ontkenning van eenheid en doel in de geschiedenis zijn niet verwonderlijk, maar logische consequenties van zijn ,,nieuw-heidendom”, dat de „rechtlijnige” opvatting van het Christendom omtrent de geschiedenis moest verwerpen. j. H.
N.
