(1788-1860), Duits wijsgeer, is de eerste Europese denker, die de Indische filosofie met veel aandacht bestudeerde. Volgens hem is de wereld onze „voorstelling”, d.w.z. constructie van het (synthetische) denken, die in de physica enz. beschreven wordt.
Maar achter deze verschijnende realiteit ontdekt de metaphysica een wereldgrond, een irrationele kracht, die Schopenhauer Wille noemt. Zo overschrijdt ook hij de door de critische filosofie gewezen grenzen om door te dringen naar het achter de verschijningen verborgen Ansich; en volgens hem is dit Wezen der dingen de blinde, doelloze Wil, die ook de mens in zijn dienst neemt, tenzij de mens zich aan de macht van deze wil onttrekt, en daarin zijn verlossing vindt.
In het eind der 19de eeuw heeft Schopenhauer, met name op Fr. Nietzsche, grote invloed gehad. j. s. w.
