is een liturgische, oorspronkelijk mutsvormige hoofdbedekking, sinds de 10de eeuw bekend. Sinds de 12de eeuw, toen de bisschoppen hem bij kerkelijke plechtigheden algemeen gingen dragen, bestaat hij uit twee driehoekige schilden, die boven de slapen aan elkaar zijn gehecht en waarvan de bovenzijden met stof aan elkaar zijn verbonden; aan de achterzijde hangen in de hals twee stroken zijde af.
De mijter, die in de loop van de tijd steeds hoger is geworden, wordt als ereteken eveneens gedragen door alle kardinalen, door abten en protonotarissen. In de Middeleeuwen werd het dragen er van somtijds door de paus ook aan wereldlijke vorsten toegestaan.
Zo droeg de keizer zijn kroon over een mijter, waarvan de koorden zich echter volgens ouder gebruik aan weerszijden bevonden.De bisschoppen van de Oosterse Kerken, die de Byzantijnse ritus volgen, dragen sinds de 16de eeuw de ronde, mutsvormige mijter, die tot het ornaat van de Bvzantijnse keizers had behoord. c. A. B.
