(Lat.: intercommunio, onderlinge gemeenschap) is eigenlijk het gemeenschappelijk aanzitten van velen aan de ene Tafel des Heren, waarin de onderlinge gemeenschap rond de ene Christus als Hoofd gelovig beleden en sacramenteel verwerkelijkt wordt (vgl. 1 Kor. xo : 17). Daarom is de Communie ook het sacrament der kerkelijke eenheid (zie Eucharistie en Kerk), welke eenheid een volledige eenstemmigheid van belijden in samenhang met het zichtbare, Christus vertegenwoordigende gezag insluit, zodat gemis aan volgzaamheid jegens dat gezag (schisma) en eigenzinnigheid in het belijden (haeresie) de eenheid der liefde verbreken, die in onderlinge gemeenschap met Christus noodzakelijk is (vgl. 1 Kor. 1 : 13).
Daarom dient gemeenschappelijke Eucharistie-viering met schismatieke of haeretische gemeenschappen als ongeoorloofde communicatio in sacris vermeden te worden. Echte intercommunie heeft naar katholieke overtuiging slechts plaats door volledige opneming in de ene ware Kerk van Christus.Van deze opvatting der intercommunie wijkt af die der Oecumenische Beweging, die een afwezigheid van de zichtbare eenheid der ware Christuskerk veronderstelt en in intercommunie een belangrijk stadium ziet op de weg naar die nog te realiseren eenheid. Intercommunie wordt er daarom gezien als symbool ener inter-kerkelijke eenheid, zonder echter noodzakelijk een volledige overeenstemming in geloven en belijden en een gehoorzame volgzaamheid jegens één zichtbaar kerkelijk gezag te veronderstellen. Naargelang het hoog- en laagkerkelijk denken zal ook een hoog- en laagkerkelijke interpretatie der intercommunie te verwachten zijn. Op hoogkerkelijk niveau is er aldus een intercommunie tot stand gekomen tussen Oud-Katholieken en Anglicanen, die zowel een gemeenschappelijke Eucharistie-viering als een gemeenschappelijke bisschopswijding behelst maar geenszins een volledige eenstemmigheid in belijden en gehoorzamen. De laagkerkelijke intercommunie bevat slechts een gemeenschappelijke Avondmaalsviering in zuiver reformatorische stijl. Daar overigens het idee van intercommunie nauw samenhangt met het idee der Kerk, breidt de verwarring rond het kerkbegrip zich ook uit over het begrip der intercommunie. Te Lund (1952) werd daarom de intercommunie tot speciaal voorwerp van bezinning gesteld.
j. c. G.
