Charles de (1858-1916), was een Frans priester-kluizenaar in de Sahara. In zijn jeugd als wees tot ongeloof vervallen, koos hij daarna de militaire loopbaan en werd als luitenant der cavalerie naar Algiers gezonden.
Teruggekeerd tot de katholieke levenspraktijk, trad hij, na een bedevaart naar het H. Land, in bij de Trappisten, verbleef in verschillende abdijen, maar verliet na afloop van de tijdelijke geloften de orde om als kluizenaar een nog strenger leven te leiden.
Zo kwam hij weer in Palestina, doch na zijn priesterwijding vertrok hij naar de oase Beni Abbès in Zuid-Algiers, welke hij in 1905 verwisselde tegen de nog eenzamer oase Tamanrasset. Hij leefde er als een toonbeeld van wereldverzaking en zelfverloochening en werd bij een opstand tegen het Franse gezag door Toeareg vermoord.
Zijn geestelijk ideaal werd geconcretiseerd in het arme en verborgen leven, dat Jesus te Nazareth heeft geleid; hij trachtte dit na te volgen te midden van de meest verlatenen, onder wie hij Christus’ liefde wilde tegenwoordig stellen.Zijn idealen werden overgenomen door de Petits freres de Jésus en AePetites soeurs. Eerst na zijn dood ontstaan, hebben dezen zich in de vorm van „fraternités” over een groot deel van de wereld verspreid. Zij leggen er zich op toe door hun eenvoudige tegenwoordigheid Christus onder de armsten der armen te doen leven, en passen zich volledig aan aan het milieu, waarin zij zich bevinden; biddend en boetend, beoefenen zij een bijzonder apostolaat.
j. N.
