(Lat., schenking van Constantijn) is een vervalsing, vermoedelijk uit het midden der 8ste eeuw. Het document bevat een verhaal over de bekering van Constantijn de Grote, overtuigd geraakt van de waarheid van het Christendom doordat paus Silvester hem door gebed geneest van melaatsheid; vervolgens een erkenning van de paus als hoger gezagsdrager dan de andere patriarchen en dan de keizer (waarbij aan de paus het Lateraans paleis, de keizerlijke insignia en de heerschappij over Rome en de Westelijke landen worden afgestaan, terwijl de keizer zelf zich alleen het Oosten voorbehoudt).
De vervalsing heeft tot aan het einde der Middeleeuwen grote invloed gehad; eerst in de 15de eeuw is het stuk als falsificatie onderkend (Laurentius Valla, Reginald Peacock), en aan het einde der 16de eeuw hebben zowel reformatorische onderzoekers (Maagdenburger centuriatoren) als R.K. historici (Baronius) de onechtheid algemeen aanvaard. c. w. M.
