(Gr.: barbaros, stamelend), een vreemde die niet te verstaan is, geen Griek is en daarom de Griekse beschaving mist. Het woord heeft in het N.T. nog niet onze afkeurende zin (Rom. 1 : 14, 1 Kor. 14 : 11).
In de tijd dat het Christendom staatsgodsdienst in het Romeinse keizerrijk was, kreeg het woord ook een religieus afkeurende zin, ofschoon met name de monniken een zekere voorliefde voor de barbaren aan de dag legden, omdat Christus niet gebonden is aan een bepaalde beschaving en voorts omdat de barbaren minder bezoedeld zouden zijn geweest met de perversiteiten van de Romeinse beschaving.
