een secte, die sterk eschatologisch bepaald is en de verwachting van de spoedige komst (adventus) van Christus in het middelpunt stelt. Overigens huldigt dit methodistisch gekleurde Christendom in het algemeen de orthodox-christelijke leer (nadruk o.a. op de inspiratie der H.
Schrift). De Zevende-dagsadventisten (ook Sabbatisten genoemd) vieren de zevende dag, Zaterdag, als de door God voorgeschreven rustdag, sabbat, passen de doop voor volwassenen door onderdompeling toe (zie Baptisten), verlangen het brengen van tienden, kennen de voetwassing voor de viering van het Avondmaal (vnl.
Jo. 13) en de op de viering volgende broederkus. Met de Russellisten (Jehova’s getuigen) leren zij de vernietiging (niet eeuwige bestraffing) der goddelozen.
Kenmerkend is ook, dat zij zich van alcohol en narcotica onthouden en veelal vegetariër zijn. De secte is in 1881 gesticht door de Noord-Amerikaanse boer William Miller (1782-1849).
Deze, aanvankelijk Baptist, voorspelde sinds 1837 openlijk in New York het einde der wereld in 1843. Toen de vervulling uit bleef en ook een profetie voor 1844 teleurstelde, viel de opwekkingsbeweging spoedig uiteen in verschillende groepen, waarvan de belangrijkste zijn: de Seventh Day Adventists, de Evangelical Adventists, de Age-to-Come-Adventists en de Advent.
Christians. De eerstgenoemde groep, verreweg de belangrijkste, is te Washington gesticht door Mevr.R.
Preston en de scheepskapitein Joseph Bates.
De belangrijkste geestelijke leidster werd Ellen G.
White (f 1917)Vanuit het centrum der secte in Battle Creek (Michigan) ontwikkelt men een krachtige zendingsactiviteit. Ook in Europa, met name in Duitsland (centrum te Hamburg), heeft de beweging een belangrijke aanhang verworven.
In Nederland bestaan (1940) 33 gemeenten met 10 predikanten (naast hen werken hulppredikers en evangelisten) en ca. 1500 belijdende leden. G. s.
