Het idee dat al het bestaande wordt beheerst door twee tegengestelde krachten, de ene (Yang) mannelijk en de andere (Yin) vrouwelijk en afhankelijk van elkaar.
Deze concepten verschenen aan het einde van de derde eeuw voor Christus. Ze worden vaak toegeschreven aan de denker Zou Yan, die ze formuleerde om een verklaring te zoeken voor natuurlijke cycli zoals het ritme van de seizoenen of de variatie van de duur van de dagen. Voor hem waren yin en yang complementaire tegengestelden waarvan de verbinding spanning creëert; ze vormen de bron van beweging.
Veel concrete dualiteiten zoals licht en donker, vuur en water, uitzetten en samentrekken worden geacht fysieke manifestaties te zijn van de dualiteit gesymboliseerd door yin en yang, Chinese begrippen die verwijzen naar twee tegengestelde principes of krachten waarvan alle aspecten van het leven en het universum doordrongen zijn.
Ze zijn echter niet uitsluitend te begrijpen als louter tegenstellingen, maar vooral als complementaire (elkaar aanvullende) waarden. Het yin-yangsymbool ☯ is de Oud-Chinese voorstelling van de kosmische dualiteit, waarbij yin vrouwelijkheid (aarde, koude, het noorden, vochtigheid) symboliseert en yang mannelijkheid (hemel, warmte, het zuiden, droogte). Deze opvatting kenmerkte vooral de hele filosofie van de Chinese middeleeuwen (200 v.Chr. - 1000 n.Chr.), waartoe stromingen als het confucianisme en taoïsme behoren. Het symbool komt tegenwoordig ook in andere culturen voor.
