v. (werven)
I. [msch. ~ werpen .→. opgeworpen plaats] nl.
1. a. hoge plaats waarop een huis staat,
b. Uitbr. ruimte rondom een woning : de hond ligt op de-.
2. vluchtheuvel op Marken die bij hoge vloed droog blijft.
3. werkplaats voor scheepsbouw : een schip van de laten lopen; scheepstimmerwerf.
4. [vaak bij de rivier en hoger gelegen] stapelplaats voor hout.
II. [Mned. zich wenden, zich keren] Veroud. keer : komt nog voor in „driewerf”, „tweewerf” enz.
