(‘wellingtən)
1. Eig. (Arthur Wellesley, hertog van) Engels veldheer en staatsman, 0 1769 in Ierland, verdreef de Fransen 1808, onder Junot, uit Portugal, 1814 uit Spanje; vertegenwoordigde Engeland bij het Wener Kongres 1814-1815, versloeg in de Zevende → Koalitieoorlog 1815, te zamen met Blucher, Napoleon bij → Waterlo, voerde 1829 de staatkundige vrijmaking der katolieken (O’Connell) door, ✝ 1852 bij over.
2. Metn. havenstad op Nieuw-Zeeland 187.000 inw.
