('viktor e'ma:nuel)
I. koning van Sardinië 1802-1821, ° 1759 te Turijn, reaktionair, dankte af, ✝ 1824 te Moncalieri.
II. koning van Sardinië 1849-1878, sinds 1861 van Italië, ° 1820 te Turijn, nam deel aan de Krimoorlog 1855-1856, verkreeg door de Italiaans-Oostenrijkse Oorlog 1859 Lombardije, annexeerde 1860 Parma, Modena, Toskane, veroverde door Cialdini het grootste deel van de Kerkelijke Staat en door Garibaldi Sicilië en Napels, werd 17 maart 1861 te Turijn tot koning van Italië uitgeroepen, verkreeg na de Duitse Oorlog van 1866 Venetië, bezette 20 sept. 1870 Rome dat hij tot hoofdstad van Italië verhief, sloot met Oostenrijk en Duitsland de Driebond, ✝ 1878 te Rome. Voornaamste ministers : Cavour, Ricasoli. III. koning van Italië 1900-1946, ° 1869 te Napels, zoon van Humbert I. huwde 1896 met Helena van Montenegro, keerde zich van de Driebond af en sloot zich bij de Geallieerden aan, werd sedert 1922 geheel in de schaduw gesteld door Mussolini. Na de verovering van Ethiopië (1936) nam hij de titel van Keizer van Ethiopië aan. Toen de Asmogendheden in de Tweede Wereldoorlog overwonnen waren, trachtte hij de monarchie te redden, door Mussolini los te laten, maar moest 1944 afdanken ten gunste van zijn zoon Umberto wat echter de uitroeping der republiek niet beletten kon, ✝ 1947 te Alexandrië.
