(vsr'wa.'ion) (verwoei en verwaaide, verwaaid) I. (heeft) waaiend verspreiden : de wind verwaait het kaf. II. (is) 1. door de wind verspreid worden : het kaf verwaait. 2. door de wind van de koers afdrijven : een schip kan -. verwaaiing v. verwaand (vor'wa:nt) bn. en bw. (-er, -st) een te hoge j dunk van zichzelf hebbend : een heer; spreken.
Syn. * aanmatigend, verwaandheid v. (...heden) 1. Eig. het verwaand zijn. 2.
Metn. verwaande daad. verwaardigen (V9r'wa:rddg9n) (verwaardigde, heeft verwaardigd) 1. waardig achten : iemand met geen antwoord -. * blik. 2. z i c h -, het niet beneden zich rekenen : hij verwaardigde zich de vereiste inlichting te geven, verwaardiging v. verwaarlozen (v9r'wa:rlo:z9n) (verwaarloosde, heeft verwaarloosd) [Mned. waerloos, achteloos] niet achten, geen zorg dragen voor, veronachtzamen, verzuimen : zijn gezondheid, zijn plichten -; verwaarloosde kinderen. Tgst. behartigen, vcrwaarlozer m. (-s). verwaarlozing v.
