(vor'vólgdr) m. (-s) I. [< vervolgen 1] 1. Algm. hij die vervolgt. 2.
Inz. schrijver die een werk voortzet : de van een wereldgeschiedenis. II. [< vervolgen 2] hij die vervolgt, nazet, vijand, belager : aan zijn -s ontkomen; der onschuld. vervolging (vdr'vólging) v. (-en) het vervolgen, vcrvolgingsgeest m. vervolgingsijver m. vervolgingswaanzin m. waanzin in verband met vervolgd worden of vervolgen nl. 1. krankzinnigheid, waarbij de lijder zich inbeeldt dat hij vervolgd wordt.
