m. vrede 11 april 1713 te Utrecht tussen Frankrijk, Spanje, Engeland, de Republiek der Verenigde Nederlanden, Portugal en Savoje gesloten, die een einde maakte aan de Spaanse Erfopvolgingsoorlog met het oog op het behoud van het Europees evenwicht. Door deze vrede werden Frankrijk en Spanje voorgoed van elkander gescheiden; de Spaanse monarchie werd zo verdeeld dat FILIPS VAN ANJOU Spanje en zijn koloniën behield, terwijl KAREL VI de Spaanse Nederlanden, Milaan, Napels en Sardinië verkreeg; Engeland bleef Gibraltar bezetten; LODEWIJK XIV moest de Spaanse Nederlanden afstaan, maar behield Frans-Vlaanderen.
Artois, een deel van Henegouwen en Luxemburg; de Republiek der Verenigde Nederlanden mocht een barrière oprichten, d. i. enige vestingen bezetten in de Zuidelijke Nederlanden; de macht van de kleine mogendheden werd vergroot doordat b. v. Pruisen een deel van Gelderland en de Hertog van Savoje, VICTOR AMADEUS II, Sicilië en de koningstitel verkregen.
KAREL VI bekrachtigde de Utrechtse Vrede 17 maart 1714 door de Rastadtse Vrede, het Duitse Rijk 7 sept. door de Badense Vrede.
