o. zilverwit, week en pletbaar metaal.
Enc. Tin werd reeds in de bronstijd voor het vervaardigen van brons gebruikt. Reeds toen werd het uit tinsteen gewonnen dat van de Tineilanden (Scilly Eilanden?), van Cornwallen het Spaanse Schiereiland kwam en gebruikt voor allerlei huishoudelijke voorwerpen. In Europa wordt tin nog slechts in kleine hoeveelheden gevonden nl. in Cornwallen in het (Saksisch-Boheems) Ertsgebergte. Het enige belangrijke tinerts, is tinsteen waaruit tin, door reduktie met koolstof, wordt bereid. Tin heeft als soortelijk gewicht 7,28, als smeltpunt 231,9° C en als elektrisch geleid vermogen 8,8.
Het wordt gebruikt voor het vervaardigen van veel huishoudelijke artikelen, van apparaten voor apoteek en laboratorium en voor kunsttinwerk als kannen (Jan-Steenkannen, Vlaamse flapkannen) en borden (kardinaalsborden). Het dient ook voor het vertinnen van koperen keukengereedschappen, voor het maken van blik (met tin bedekt ijzer), van dunne blaadjes stanniool, die voor flescapsules en het inwikkelen van chocolade en zeep worden gebezigd.
Gealliëerd met koper, vormt het brons, met lood en antimonium, letterspecie.
Tinertsproduktie (1950)
1. Maleise Federatie
2. Indonesië
3. Bolivia
4. Belgisch-Kongo
5. Thailand
6. Nigeria
Wereld milj. kg
58
32
31
15
10
8
165
Tinproduktie (1950)
1. Maleise Federatie
2. Verenigde Staten
3. Groot-Brittannië
4. Nederland
5. België
6. China
7. Belgisch-Kongo
8. Australië
Wereld milj. kg
70
32
28
21
10
(?) 3,7
3,5
2,0
175
