(simpa'ti) v. (-ën) [Fr. < Lat. sympathia, medelijden]
I. Eig.
1. eigenschap die daarin bestaat dat twee personen tot elkander aangetrokken worden : die kracht ontsproot uit hun -.
2. Bepk. eenzijdige verhouding nl.
a. medegevoel met genegenheid voor een ander persoon : voor iemand gevoelen,
b. belangstelling in een zaak ; voor iets gevoelen.
II. Metn. [van I 2] persoon voor wie, zaak waarvoor men sympatie gevoelt: hij is geen van me. III. Metf. [van I 1] Muz. het samenklinken van gelijkgestemde snaren : der tonen. Tgst. antipatie
