(superi'eur) [Fr. < Lat. superior]
I. bn. en bw.
1. Boekdr. hoger geplaatst : in „lste” zijn ste -e letters.
2. hoger in rang : -e en subalterne officieren.
3.hoger in geestelijk of zedelijk opzicht : hij waant zich in kennis en beschaving.
4. voornaam, voortreffelijk, uitstekend : turf van -e kwaliteit; een mens, talent; erg doen. Tgst. inferieur.
II. (-en)
1.v. Boekdr. superieure (I 1) letter.
2. m. superieur (12) man, meerdere.
