(’schra:pən) (schraapte, heeft geschraapt) scherp]
1. met een scherp voorwerp van een dun laagje ontdoen : een houten deur afbranden en —; wortels, nieuwe aardappelen -; vis, een geslacht varken -. → tong.
2. door een beweging, de keel van slijm ontdoen : zij stikte bijna, hoestte, schraapte; (met) de keel -.
3. bij kleine beetjes en hebzuchtig bijeenbrengen; (geld) rapen en -.
4.oor strijken een krassend geluid voortbrengen : op zijn viool -; ik hoorde de -de spade.
