(scholas'ti:k)
I. v. Wijsb. leer van de middeleeuwse scholen, die de geopenbaarde waarheden met de van onjuistheden gezuiverde filozofie van Aristoteles trachtte overeen te brengen : men heeft de genoemd „de beredeneerde neerslag van het gezond mensenverstand”.
II. m.(-en) aanhanger van de scho-, lastiek (I). III. bn en bw. (als) van, betreffende, volgens, overeenkomstig de scholastiek (I).
