redengevend

betekenis & definitie

('re:dən) bn. de reden, de oorzaak, de beweegreden aangevend : een -e uiting; een -e zin is een bijzin die de oorzaak aangeeft van wat de hoofdzin zegt : „want” is een voegwoord, dat een -e zin inleidt; een zinsverband bestaat tussen twee zinnen waarvan de ene de oorzaak aangeeft van wat in de andere wordt gezegd.