('pe:king) [Chin. noordelijke hoofdstad] Eig. hoofdstad van China 1.556.000 inw.; de noordelijke helft is de ommuurde binnenstad of Tatarenstad met de keizerlijke stad (de keizer verbleef er tot 1912) of gele stad, en de paarse of verboden stad ; de zuidelijke helft is de open Chinezenstad. Fabrikatie van bronzen en geëmailleerde voorwerpen, tapijten; veel pagoden.
Peking werd 1949 tot hoofdstad van het nieuwe (kommunistische) China uitgeroepen.2. peking o. Metn. gebrocheerde zijden stof oorspr. van Peking afkomstig.
