(nok'turno) v. (-n) [Fr. < Lat. nocturnus < nox, noctis, nacht] iets wat ’s nachts plaatsheeft nl.
1. Kat. een van de drie hoofddelen der metten in het breviergebed.
2. Muz. [oorspr. ’s nachts uitgevoerd] zwaarmoedig, droefgeestig pianostuk : een van Chopin.
