m. sedert 1950, oorlog tussen Noord-Korea (Russische invloedssfeer) en Zuid-Korea (Amerikaanse invloedssfeer).
Enc. De 25ste juni 1950 drong het Noordkoreaanse leger het gebied van Zuid-Korea binnen. De Amerikanen steunden het Zuidkoreaanse leger, maar konden niet verhinderen dat de hoofdstad Seoel door de Noordelijken werd bezet; en zijzelf werden teruggedrongen tot in de zuidoostelijke hoek van Poesan. In September begonnen de U.N.O.-troepen (vooral Amerikanen, maar ook Engelsen): onder Mac Arthur een tegenoffensief, ontscheepten te Intsjon, de haven van Seoel, bezetten de hoofdstad en bereikten de 38ste breedtegraad. Daar de Noordkoreanen zich niet wilden overgeven, drongen de U.N.O.-troepen over de 38ste breedtegraad verder en bereikten spoedig de rivier Jaloe die de grens vormt tussen Korea en Mantsjoerije. In November kwam het tegenoffensief der Noordkoreanen, geholpen door Chinese troepen, los.
Zij heroverden vlug Noord-Korea, terwijl ingesloten Amerikaanse troepen zich met moeite een weg baanden naar Hamhoeng om te ontsnappen. De rode troepen bereikten de 38ste breedtegraad en hielden daar een tijd halt om hem dan te overschrijden. Zij bezetten op hun beurt Seoel terwijl de U.N.O.-troepen de wijk namen. Ondertussen had de U.N.O., op aandringen van de Verenigde Staten, de Chinezen als aanranders gebrandmerkt (begin 1951). Sedert de tijd bestonden de U.N.O.-troepen, naast Amerikanen, uit Engelsen, Fransen, Nederlanders, Belgen, Luxemburgers, Grieken, Turken, Thailanders, Filippino’s, Australiërs, Nieuwzeelanders, Ethiopiërs, Canadezen. In maart 1951 bezetten de U.N.O.-troepen opnieuw Seoel, dat voor de vierde maal van bezitter verwisselde, Mac Arthur werd in april van dat jaar door Ridgway vervangen.
Datzelfde jaar 1951 begonnen wapenstilstandbesprekingen in een tentenkamp bij Panmoendjon, maar ze bleven steeds aanslepen zonder resultaat op te leveren. Het derde oorlogsjaar 1953 werd ingezet met een bombardement door de Amerikanen van een aantal Koreaanse elektrische centrales aan de Jaloe. Eindelijk kwam het te Panmoendjon tot een wapenstilstand. Na twee jaar oorlog bedroeg het aantal slachtoffers reeds meer dan 2 miljoen, terwijl ruim 1 miljoen burgers dakloos waren. Amerikaanse (V. St.) verliezen (1953): 128 000 waarvan 23 000 doden, 94 000 gewonden en 11 000 vermisten. Thans zouden de Chinezen bezig zijn met de inlijving van Noord-Korea als Chinese provincie.
