(alkibi'a:des)
1. Eig. Atheens veldheer en staatsman, ° omstr. 450 v. K.. bewerkte en leidde 415 de tocht naar Sicilië (➝ Peloponnesische Oorlog 2); van medeplichtigheid aan de verminking der Hermesbeelden te Athene beschuldigd, vluchtte hij naar de Spartanen en de Perzen, die hij tegen Athene opruide; verzoende zich later met Athene en versloeg, als opperbevelhebber, de Spartaanse vloot 410 bij Kuzikos ; werd 407 wegens Alkibiades de nederlaag van een onderbevelhebber afgezet en 404 in Phrygië vermoord. Hij was het type van de Athener van zijn tijd: schoon, rijk, dapper, schrander, welsprekend en vriendelijk, maar ook zedeloos, lichtzinnig, ijdel en overmoedig.
2. alkibiades m. (-sen) Metf. man met veel bekwaamheden maar ook vele ondeugden.
