De afkorting van 'Request For Comment'. Er zijn technici (geweest) die bedacht hebben hoe al die computers op Internet (bijvoorbeeld via e-mail) met elkaar kunnen communiceren.
Er moesten een aantal standaarden ontwikkeld worden, waar alle deelnemende computers aan moesten voldoen. Om dat allemaal vooraf te voorzien is menselijkerwijs niet mogelijk. Wereldwijd geldende standaarden kunnen op twee manieren tot stand komen: 'top-down' of 'bottom-up'.
De eerste methode is de meest gangbare. Een overheid legt simpelweg regels op, waar je je aan te houden hebt (zoals het Amerikaanse ministerie van Defensie met SGML). Of een grote onderneming ontwikkelt een standaard en trekt een blik 'marketroids' open om de standaard aan anderen op te leggen (hiervan zijn er voorbeelden te over: denk bijvoorbeeld aan de strijd tussen VHS, V-2000 en Betamax op het terrein van de video's). De 'top-down'-methode kent misschien voordelen; er is in elk geval één duidelijk nadeel aan verbonden: de mening van degenen die er uiteindelijk mee moeten werken, wordt niet gevraagd.
RFC is het lichtende voorbeeld van een 'bottom-up'-benadering. Er ligt een vraag op tafel (zoals 'hoe kunnen we e-mail technisch op een dusdanige manier organiseren, dat alle computers ter wereld eraan kunnen deelnemen?'). Een paar technici bestuderen de zaak en doen een voorstel in de vorm van een 'Request For Comment': het is een voorstel, maar iedereen die er uiteindelijk mee moet werken, mag erop 'schieten'. Alle opmerkingen en suggesties worden verzameld en verwerkt in een herziene RFC. Ook daar komt weer commentaar op en leidt wederom tot een herzien RFC. Dit proces herhaalt zich nét zolang totdat het commentaar 'uitsterft' en je mag aannemen dat de bereikte oplossing er eentje zal zijn, die brede consensus onder de eindgebruikers zal opleveren. Dan staat het licht op groen en kan het toegepast worden. En voor de 'ongelovigen' onder ons: het hier gerefereerde voorbeeld van e-mail is uiteindelijk vastgelegd in RFC 822. Zoek het op en gij zult geloven.
De doorsnee 'netsurfer' ligt niet wakker van RFC's: het is geregeld, dus hoef ik er geen hoofdpijn aan over te houden. Dat is waar, maar het is misschien wel de belangrijkste verklaring voor het feit dat de overgrote meerderheid van de 'netizens' een grondige hekel heeft aan alles dat 'top-down' is, aan alles dat aan de 'overheid' gelieerd is en aan alles dat zelfs maar de geur heeft van een groot bedrijf. 'Bottom-up', lak aan regeringen en minachting voor grote bedrijven: dat is wat Internet volgens hen groot heeft gemaakt. De RFC is het bewijs.
