(Lat.: punctum contra punctum = noot tegen noot). Hieronder verstaat men het gelijktijdig optreden van twee of meer zelfstandige melodieën of stemmen, die tot een harmonisch muzikaal geheel worden verbonden.
Hoe groter de contrastwerking, hoe meer het ideaal der ware contrapuntiek wordt benaderd. Veelal gaat de componist uit van een contrafagot gegeven stem (cantus firmus) waaromheen de andere stemmen worden opgebouwd. Gaat b.v. de bas omlaag, dan gaan de andere stemmen omhoog, teneinde een zo „breed” mogelijk uitgesponnen variatie te verkrijgen. De contrapuntiek is aan strenge regels gebonden. De grootste meester op dit gebied was Johann Sebastian Bach.
