Cleonymus (Κλεωνυμος), griekse eigennaam;
1. Cleonymus, radicaal-democratisch politicus in Athene tijdens de eerste helft van de peloponnesische oorlog, heftig bespot door de blijspeldichter Aristophanes.
2. Cleonymus, tweede zoon van de Spartaanse koning Cleomenes II (370-310). Na diens dood werd hij echter gepasseerd en besteeg zijn neef, Areus I, de troon. In 304 vertrok Cleonymus met 5000 huurlingen naar Tarente, dat Sparta’s hulp tegen de Lucaniërs inriep. Aan het hoofd van het tarentijnse leger versloeg Cleonymus de Lucaniërs, onderwierp Metapontum en dwong de Romeinen tot een verdrag, krachtens hetwelk romeinse oorlogsschepen niet ten noorden van Croton mochten opereren. Spoedig daarna kreeg hij echter onenigheid met de Tarentijnen en keerde naar Griekenland terug. Daar streed hij als Spartaans commandant in 293 tegen Demetrius en in 278 tegen Antigonus II Gonatas. In 275 verliet Cleonymus Sparta weer en sloot zich bij Pyrrhus aan; deze steunde Cleonymus’ pogingen om alsnog de troon te bestijgen, maar faalde in zijn pogen om Sparta te bezetten. Sindsdien horen we niets meer van Cleonymus. Zijn zoon was koning Leonidas II.
Lit. T. Lenschau (PRE 11, 730-732). - P. Meloni, L’intervento di Cleonymus in Magna Grecia (Giomale Italiano di Filologia 3, 1950, 103-121). [Nuchelmans]
