Duits schrijver (Heiligenhafen, Holstein, 15 Febr. 1837 - Thalkirchen, bij München, 14 Nov. 1911), studeerde geneeskunde, legde zich echter hoofdzakelijk toe op de fraaie letteren. Later ging hij naar München, deed daarop een reis naar Egypte en belastte zich na zijn terugkeer eerst met de redactie van de Schwäbische Volkszeitung te Stuttgart en vervolgens met die van de Norddeutsche Leitung te Flensburg, welke functie hij echter in 1872 nederlegde, om zich te Kiel tot zijn letterkundig werk te bepalen.
Sedert 1888 was hij te München gevestigd. Hij schreef een zeer groot aantal romans en novellen, die de invloed tonen van Dickens, Storm en Raabe. Het best zijn de historische romans en novellen. Goede kwaliteiten hebben ook zijn lyrische en epische gedichten.Bibl.: Novellen: Magister Timotheus (1866); Die braune Erica (1868); Eddystone (1872); Aus schwerer Vergangenheit (1888); Der Herr Senator (1891). Gedichten: Gedichte (1869); Die Insel (epos, 1874); Holzwegtraum (1877); Vom Morgen zum Abend (1897); Ausgewählte Gedichte (1913); Romans: Nirwana (1877); Der Pfeifer von Dusenbach (1884); Aus den Tagender Hansa (1885); Luv und Lee (1897); Die Rosen von Hildesheim (1900); Unter der Tarnkappe (1907); Autobiografie in Velhagen u. Klasings Monatshefte (dl 13 en 14, 1899-1900).
Lit.: S. Freud, Der Wahn und die Träume in J.s „Gradiva” (1912); W. Arminius, W. J. (1913); O. Fraas, W. J. (1913); W. Fehse, Raabe und J. (1940).
