(Winnweiler, Beieren, 30 Nov. 1840 - Heidelberg 29 Oct. 1921), was gedurende vele jaren een van de beroemdste Duitse neurologen. Hij behaalde het artsdiploma in 1864 te München, werd in 1880 hoogleraar te Leipzig en 3 jaar later te Heidelberg waar hij bleef tot zijn dood.
In 1886 introduceerde Erb de electrodiagnostiek* met behulp van galvanische stroom in de geneeskunde. In 1874 beschreef hij de naar hem genoemde geboorteverlamming van de zenuwwortels C5 en C6 die uit het halsgedeelte van het ruggemerg ontspringen.De naam Erb is voorts verbonden aan verschillende andere ziektebeelden zoals de dystrophia musculorum progressiva, de spastische spinale paralyse en de myasthenia gravis pseudoparalytica (Erb - Goldflam). De verhoogde electrische zenuwprikkelbaarheid bij tetanie* wordt aangeduid als het symptoom van Erb. De plaats boven het sleutelbeen waar de 5de en 6de cervicale ruggemergswortels kunnen worden geprikkeld noemt men het punt van Erb.
Bibl.: Gesammelte Abhandlungen Erbs (2 dln, 1910).
