Russisch dichter (Nemirow, Podolië, 28 Nov. 1821 St Petersburg 27 Dec. 1877), begaf zich in 1839 naar St Petersburg, waar hij grote ontberingen moest doorstaan. Reeds sedert zijn 17de jaar was hij als schrijver werkzaam, redigeerde van 18471866 met Panajew het tijdschrift Sowremennik (De Tijdgenoot) en behoorde sedert 1868 tot de redactie van de Vaderlandse Gedenkschriften. Zijn gedichten werden herhaaldelijk uitgegeven.
Hij is de dichter van de „vernederden en beledigden”. Over zijn waarde als dichter wordt zeer verschillend geoordeeld. Sommigen ruimen hem een plaats in naast de grootsten als Poesjkin en Lermontow, anderen, zoals bijv. Toergenjew, keuren hem de naam van dichter niet waardig. De revolutionnaire tendens van zijn werk speelt hierbij geen rol. Zijn warmste pleitbezorger was de conservatieve Dostojewskij en een vernietigend oordeel over zijn talent is door de communist Maxim Gorkij uitgesproken.
Onloochenbaar blijft dat er plaatsen van grote schoonheid en zeer zuivere beelden in zijn gedichten te vinden zijn. Onder de meest geslaagde behoort zijn klein epos: Wie leeft er gelukkig in Rusland?, verschenen 1866-’74 in beide bovengenoemde tijdschriften (Duitse vert. in Reclams Univ. Bibl. no 2447/’49, 1888). Een aparte plaats in zijn oeuvre neemt het voor kinderen geschreven gedicht Generala Toptigin (Duitse vert.: General Schiefelbein, 1939) in, waarin een postmeester een beer voor een vertoornde generaal verslijt.Bibl.: Volk. werken, uitg. d. E. V. Jewgenjew-Maksimow en K. Tsjoekowskij, 15 dln (Moskou 1930), van de nieuwe Russ. uitg. zijn sinds 1948 negen dln verschenen. Bloemlezing (Moskou 1945).
Duitse vert.: Samtl. Werke, d. H. J. Köcher, 2 dln (18851889).
Lit.: N. Kasin. Die Jubilaumslit. über N., in: Ztschr. f. slaw. Phil. III (1926); Gh. Corbet, N. l’homme et le poète, diss. Paris (1948) .
