kardinaal van Santa Croce in Gerusalemme (Bologna 1375-Siena 10 Mei 1443), was achtereenvolgens prior van verschillende Kartuizerkloosters, laatstelijk te Bologna, bisschop van Bologna (1417) en kardinaal (1426). Meermalen is hij als pauselijk legaat werkzaam geweest: van 1422-1423 in Frankrijk, in 1426 en volgende jaren in Noord-Italië, en van 1431-1433 opnieuw in Frankrijk en de Nederlanden, waar hij tevergeefs vrede trachtte te stichten tussen Frankrijk, Bourgondië en Engeland.
Als kardinaal-legaat, tevens door het Concilie van Bazel gemachtigd, was hij in 1435 de voornaamste bemiddelaar van de afzonderlijke vrede van Atrecht tussen Philips den Goede van Bourgondië en Karel VII van Frankrijk. In 1433 reeds was hij door paus Eugenius IV benoemd tot een der voorzitters van het Concilie van Bazel, waar hij steeds de pauselijke rechten verdedigde. Toen dit Concilie met den paus brak, trok hij zich terug. In 1438 presideerde hij de openingszitting van het door paus Eugenius georganiseerde Concilie Van Ferrara en had hij hier en te Florence een belangrijk aandeel in de onderhandelingen met de Oosterse Kerk over een hereniging. Hij stierf in de reuk van heiligheid en op 24 Sept. 1744 werd hij onder de Zaligen opgenomen. Zijn leerling Tommaso Parentucelli nam, toen hij in 1447 de pauselijke troon besteeg, om zijn nagedachtenis te eren, de naam Nicolaas (V) aan. Het door Jan van Eyck geschilderde portret van Albergati bevindt zich in het Kunsthistorisches Museum te Wenen.Lit.: Acta Sanctorum, Maii II (Antv. 1680), p. 467-490; P. de Töth, II beato cardinale Albergati e i suoi tempi (2 dln, Acquapendente, z.j.).
