noemde men in de Middeleeuwen aan de universiteiten wie door afgelegde examens het recht verkregen had voorlezingen te houden, doch nog niet gepromoveerd was. De rang van licentiaat was een academische graad tussen die van baccalaureus en die van magister of doctor.
Aan Duitse universiteiten bestaat deze titel nog voor de theologische faculteit; in Frankrijk duidt het de personen aan, die krachtens academische examens de bevoegdheid hebben verkregen een ambt of beroep uit te oefenen.In BELGIË duidt het zowel op de academische titel als op de personen die de titel verworven hebben. Om een betrekking in het onderwijs te bekleden, moet de licentiaat zich daarenboven, krachtens een bijkomende academische proef, qualificeren tot geaggregeerde van het middelbaar onderwijs van de hogere graad.
