Prot. Zwitsers theoloog (Tamins 27 Juli 1868 - Zürich 6 Dec. 1945), was predikant in Heinzenberg, Chur en Bazel, sedert 1908 hoogleraar voor systematische en practische theologie te Zürich.
In 1922 trok hij zich uit dit ambt terug om zich geheel los van staat en kerk aan de verkondiging van het Evangelie onder de arbeiders te wijden. Daardoor is hij de belangrijkste vertegenwoordiger van het religieus socialisme in Zwitserland geworden. In tegenstelling tot Hermann Kutter* zocht Ragaz aansluiting bij de sociaal-democratische partij, hetgeen voor de eerste een verraad van het evangelie betekende. Zo tekende zich rondom Ragaz de groep van de „activisten” af. rondom Kutter de „quiëtisten”. Sedert 1906 verschijnt Ragaz’s tijdschrift Neue Wege (thans Aufbau).Bibl.: Das Evangelium und die moderne Moral (1897); Du Sollst (1904); Das Evangelium und der soziale Kampf der Gegenwart (1906); Was will und soll die Frauenbewegung, 2 Bde (1911); Neue Schweiz (1918); Von Christus zu Marx und von Marx zu Christus (1928); Das Reich und die Nachfolge (1938); Geschichte der Sache Christi (1945); Die Bibel, 2 Bde (1947). Autobiografie: Mein Weg, I (Zürich 1952).
Lit.: P. C. van Gestel, Religieus Socialisme (Leuven 1932); F. Linhart, L. R. (1935).
