(Lat. intellectum, datgene wat tussen een aantal gegevens is uitgelezen en tot een nieuwe eenheid is geworden, een nieuw begrip) is het georganiseerde totaal der verstandelijke functies van een individu en wordt meestal in dezelfde betekenis gebruikt als het Ned. woord verstand. Men onderscheidt het intellect wel is waar van de helpende functies als het vermogen tot inprenten, vasthouden en weer herinneren (samen „geheugen” genoemd), maar de intellectuele handelingen van de mens veronderstellen deze en andere psychische functies als een zo gunstig mogelijk werkzaam geheel. Ook de neiging om, geplaatst voor moeilijkheden van enigerlei aard, verstandelijke hulpmiddelen te baat te nemen, drukt zich uit in de prestatie-rijkdom van het intellect.
De intellectualiteit van een mens noemt men dan ook deze, juist genoemde, neiging, welke men „sterk” of „zwak” (enz.) kan noemen.In het geheel van dit georganiseerde totaal speelt de intelligentie een fundamentele rol.
