Duits oriëntalist, vooral semietist (Paderborn 24 Jan. 1864-Münster 5 Sept. 1942), werd kort na zijn promotie te Berlijn in 1886 privaat-docent te Freiburg in Zwitserland, en in 1892 hoogleraar aldaar. Van 1910 tot zijn emeritaat in 1929 was hij professor in de oriëntalistiek te Münster.
In het begin bewogen zijn studiën zich voornamelijk op het gebied van het Jodendom en de Islam; daaraan is te danken zijn bekende biografie van Mohammed (1892 en 1895). Later heeft hij vooral de semietische epigrafiek beoefend, in het bijzonder de problemen, die samenhangen met de oorsprong van het Semietische alphabet. Hij meende de oervorm daarvan te moeten zoeken in de zgn. Sinaï-inscripties; deze zouden een schakel zijn tussen het Egyptische en het Semietische alphabet.
Zijn interpretatie van de bedoelde inscripties was opzienbarend, maar vond geen algemene instemming. Later zocht hij verband tussen de Sinaï-inscripties en de Thamudaeische en Lihjanietische inschriften in NoordArabië (Die Lösung des Sinaischriftproblems, die altthamudische Schrift, 1926).Bibl., lit.: in Zeitschr. der Deutschen Morgenl. Gesellsch., Baud 96 (1942).
